Nie wolno krytykować rzecznika dyscyplinarnego, a już szczególnie jego wrażliwych, ba wręcz delikatnych, zastępców, panów Lasoty i Radzika.
Mam graniczące z pewnością przypuszczenie, że zarówno sędzia wizytator z Sądu Okręgowego w Zielonej Górze jak i prezes tego sądu zapomnieli o tej jakże ważnej zasadzie.
Aby ustrzec ich, a także wszelkich innych krnąbnych sędziów przed dopuszczeniem się do krytyki, przytoczyć muszę uniwersalne chyba przesłane jak to z tą krytyką powinno być (tak wiem, był już ten cytat na blogu, ale lepszego wyjaśnienia dlaczego krytykować nie wolno, nie znam).
W ogóle, to ja się poważnie dziwię sędziom z Zielonej Góry. Przecież jeśli na kogoś spłynęła łaska powołania na funkcję rzecznika dyscyplinarnego, a już zwłaszcza na jego zastępców, to pozostają oni w swoistym stanie uświęconym, wyłączającym nie tylko krytykę, ale wręcz możliwość normalnej odpowiedzialności dyscyplinarnej. Chyba jedynie przez niedopatrzenie ustawodawca zasadzie tej nie nadał rangi ustawowej.
„Sformułowanie własnej oceny przez sędziego wizytatora w ramach czynności o charakterze wyłącznie administracyjnym (…) oraz wyprowadzenie z tej opinii konsekwencji służbowych dla sędziego (…) jest jaskrawym nadużyciem” – tak pracę wizytatora ocenia sędzia Schab. Uznaje też, że dokonanie przez sędziego-wizytatora takiej oceny jest „oczywistą ingerencją w sferę orzeczniczą, czynioną w ramach uprawnień nadzorczych” (Onet.pl) . Za te słowa sędzia Schab powinien zostać laureatem Nagrody Pinokia (któremu jak wiadomo w pewnych okolicznościach wydłużał się pewien element twarzy). Ledwie powstrzymując wzruszenie, przy lekturze słów rzecznika Schaba o tym, że wizytator nie może oceniać pracy sędziego (a już zwłaszcza czytając pryncypialne stwierdzenia o niedopuszczalności ingerencji w sferę orzeczniczą), gdzieś w tyle głowy miałem to co całkiem niedawno pan Schab głosił na piśmie i w mowie w sprawie sędzi Aliny Czubieniak, ale może mi się coś poplątało ?
Obserwując zaś od blisko roku poczynania pana rzecznika i jego dzielnych, pracowitych, choć bardzo wrażliwych zastępców, mam nadzieję, w trosce o ich późniejszy dobrostan, że posiadają kwalifikacje pozwalające na realizację zawodową poza wymiarem sprawiedliwości.
(Dziadek: 1.25-1.38)
Choć, może być z tym trudno…
Okiem Sędziego 