Trochę historii

27 września 1940 roku trwała Bitwa o Anglię. Dzielni polscy piloci bronili angielskiego nieba wspierając w tej walce Brytyjczyków, dla których każdy pilot był na wagę złota. W okupowanej Warszawie, ale także i w innych miastach Generalnego Gubernatorstwa prasa pisana w języku polskim przez polskich dziennikarzy świętowała zawarcie sojuszu hitlerowskich Niemiec, faszystowskich Włoch i militarystycznej Japonii. W tej prasie kpiono i szydzono z polskich władz na emigracji i podważono sens jakiekolwiek oporu przeciw niemieckiemu okupantowi. Tego nie pisali hitlerowcy, oni to tylko nadzorowali, kontrolowali, dostarczali materiały, czasem pewnie tylko inspirowali. Pisali to Polacy. Może z przekonania, bardziej z wyrachowania, a na pewno nie za darmo. Zaprzedani niemieckiemu okupantowi dziennikarze skrywali się za pseudonimami, nie pisali pod własnym nazwiskiem. Ludzie ci po wojnie zostali napiętnowani i poddani surowemu osądowi. Podobny los spotkał tę mniejszość aktorów, która wbrew wezwaniom do bojkotu, sprzedawała swój talent w hitlerowskich tancbudach, oferujących najpośledniejszą rozrywkę. Tak uległa załamaniu kariera jednego z najlepszych przedwojennych aktorów komediowych, który choć z czasem mógł wrócić do grania w warszawskich teatrach, to dobrego imienia do końca nigdy nie odzyskał.

Czemu o tym piszę ?

Bo czasy są takie, że podłość i zwykłe dziadowskie draństwo wylewa czasem jak szambo, w poczuciu pozornej anonimowej bezkarności jaką dają niektóre narzędzia sieciowe.

Nie, nie porównuję nikogo i niczego do ponurych czasów okupacji, choć podłość połączona z tchórzostwem i chciwością zawsze są podobne.

Wiem, że oprócz rzeszy porządnych i uczciwych ludzi ten blog jest także czytany przez tych nielicznych, którym ten właśnie wpis dedykuję. Wasze draństwo i podłość mają znacznie krótszy termin przydatności, niż się rozzuchwalonym w anonimowej bezkarności hejterom zdaje.

Ludzie odważni, otwarcie walczą o ważne sprawy, tchórze w poczuciu bezkarności, anonimowo błotem obrzucają, bo przecież rzetelna polemika przekracza ich możliwości intelektualne.

Ale za te małe rzeczy przyjdzie odpowiedzieć. I to znacznie wcześniej niż się niektórym zdaje. Przed prawem i ludzkim osądem. Może kiedyś także przed własnym sumieniem.