Miałem wizję…

W sprawie poczynań pewnej grupy sędziów rzecznik dyscyplinarny (powołany przez legalnie wybraną Krajową Radę Sądownictwa spośród kandydatów przedstawionych przez zgromadzenia samorządowe poszczególnych okręgów o niekwestionowanym dorobku zawodowym i powszechnie uznanym autorytecie w środowisku) wszczął postępowania wyjaśniające. W toku tych postępowań nie wzywał sędziów mogących mieć w przyszłości zarzuty dyscyplinarne do stawienia się na przesłuchanie w charakterze świadków i oszczędnie informował o swoich czynnościach media. Po zakończeniu postępowań wyjaśniających rzecznik dyscyplinarny i jego zastępcy wszczęli postępowania dyscyplinarne wobec kilkudziesięciu sędziów. Przed przesłuchaniem sędziów rzecznicy nie podawali żadnych informacji do mediów, choć wielu dziennikarzy się tego domagało. Pomiędzy doręczeniem wezwania do przesłuchania w charakterze obwinionego, a terminem przesłuchania był odpowiedni okres, dający sędziom szansę na przygotowanie obrony. Przesłuchania z udziałem ustanowionych obrońców przebiegały w spokojnej i rzeczowej atmosferze. Nie były utrwalane poprzez zapis obrazu, albowiem rzecznik uznał, ze byłoby to niestosowne.

Po przesłuchaniu wszystkich obwinionych sędziów rzecznik dyscyplinarny na spotkaniu z mediami wydał krótki komunikat na temat przeprowadzonych czynności, nie wchodząc w żadne spekulacje.

W trakcie poszczególnych postępowań dyscyplinarnych rzecznik i jego zastępcy dążyli do wszechstronnego wyjaśnienia spraw poszczególnych sędziów. Uwzględniali większość wniosków dowodowych obrońców. Gdy jeden z obwinionych doznał załamania nerwowego i wpadł w depresję, rzecznik zawiesił postępowanie przeciwko niemu i zadbał o to, aby żadne szczegóły dotyczące stanu zdrowia sędziego nie wydostały się do mediów.

Po zakończeniu postępowań dyscyplinarnych rzecznik dyscyplinarny i jego zastępcy skierowali wnioski o ukaranie do sądów dyscyplinarnych, w których zasiadali sędziowie wylosowani spośród sędziów o wymaganym przez ustawę stażu pracy. O skierowaniu wniosków rzecznik poinformował media na krótkiej konferencji. Przez cały okres postępowań dyscyplinarnych rzecznik i jego zastępcy nie pisali na ich temat w mediach społecznościowych.

W sprawie kilkudziesięciu sędziów przeprowadzono jawne rozprawy dyscyplinarne z udziałem mediów. W toku postępowań sądy nie ograniczały prawa do obrony sędziów. W sytuacji przedstawienia przez sędziego wiarygodnego zaświadczenia lekarskiego nie przeprowadzano czynności dowodowych pod ich nieobecność. Pomimo że, jeden z byłych wysokich funkcjonariuszy służb specjalnych przesłał do sądu kompromitujące materiały pochodzące z nielegalnego podsłuchu prowadzonego wobec jednego z obwinionych sędziów sąd nie uznał tego za dowód i zawiadomił o tym fakcie prokuraturę i organ nadzorujący służby specjalne. W sprawie tej przewodniczący składu orzekającego dołożył wszelkich starań by nie doszło do przecieku nielegalnie uzyskanych informacji o życiu prywatnym sędziego.

W poszczególnych postępowaniach zapadały rożne wyroki w tym kilka uniewinnień. Około połowa sędziów została orzeczeniem sądów dyscyplinarnych złożona z urzędu.

Po rozpoznaniu kasacji stron od wyroków sądów dyscyplinarnych Sąd Najwyższy w składzie legalnie powołanych na urząd sędziów (co do których wnioski o powołanie na urząd sędziego skierowała do Prezydenta wybrana zgodnie z Konstytucją KRS) utrzymał w mocy wyroki.

Dlaczego o tym piszę ? Bo warto mieć wizję, pozytywną wizję. Mimo, że zdaniem pewnego polityka, jak ktoś ma wizje, to powinien udać się do lekarza.

Sprawiedliwe, uczciwe postępowania dyscyplinarne z zagwarantowaniem prawa do obrony i z poszanowaniem godności osobistej obwinionych sędziów.

Tego właśnie trzeba życzyć:

• niektórym sędziom zatrudnionym przez ministerstwo sprawiedliwości
• rzecznikowi dyscyplinarnemu Piotrowi Schabowi i jego zastępcom Michałowi Lasocie i Przemysławowi Radzikowi
• sędziom nielegalnie wybranym do krs
• niektórym przynajmniej z sędziów tzw. izby dyscyplinarnej SN.

A panu Piebiakowi, cóż życzę tylko zdrowia, bo do tego czasu, zapewne także już formalnie, nie będzie sędzią. Z własnego wyboru.