Piszę i piszę o naszych dzielnych rzecznikach, a ściślej o superśledczym Schabie i jego dwóch dzielnych pomocnikach i ciągle nie mogę dojść, skąd panowie Piotr, Michał i Przemek czerpią inspirację do swej jakże wytrwałej, gorliwej i nieustępliwej działalności. Teorię, że z zasad Konstytucji, umiłowania praworządności, niezależności sądów i niezawisłości sędziów jako zbyt perwersyjną należy niestety a’priori odrzucić. Fascynacja ministrem Zbigniewem? Może, ale jakoś trudno to sobie wyobrazić, a o fascynacji zastępcami pana ministra lepiej nie pisać.
A skądś ta inspiracja, natchnienie wręcz musi płynąć. Służba rzecznika, a co dopiero jego zastępcy jest trudna, wymagająca i jakże często niewdzięczna.
Media, co rządu nie wielbią, krytykują. Autorytety świata prawa (tu małe objaśnienie dla panów rzeczników: to osoby cieszące się powszechnym szacunkiem i poważaniem, nie z racji politycznej nominacji, ale z uwagi na obszerny i rzetelny dorobek zawodowy i postawę moralną w trudnych czasach) dają jasną ocenę działania panów śledczych, niestety raczej mało przyjemną. Sędziowie in gremio bronią kolegów przed szykanami. Obrońcy podejrzanych sędziów (skoro rzecznik ściga sędziego, to jest on z gruntu podejrzany, a o co konkretnie, to wyjdzie w praniu) składają bezczelnie wnioski o wyłączenie, a to składu orzekającego, a to nawet samych rzeczników! Jak żyć panie ministrze? No jak? A do tego ostatnio państwo z izby dyscyplinarnej zupełnie nie mieli wyrozumiałości dla zszarganych nerwów pana Przemka. On mówi im, żeby mu nie przerywali, a oni go nie słuchają. Co za obyczaje!
I ta sobie myślę, czy czasem nie jest tak, że panowie Piotr, Michał i Przemek spotykają się od czasu do czasu w swych domach czy to w Warszawie (lub pod Warszawą), czy to w Nowym Mieście Lubawskim czy Krośnie Odrzańskim i dla odreagowania oglądają przygody nieodżałowanego inspektora Cluseau? Sam lubię oglądać. Ale inspiracji do pracy szukam gdzie indziej.
Okiem Sędziego 