Powiem otwarcie, wstrząsnęła mną ta wiadomość. Pozwalam sobie tu na satyrę, czasem nawet nawet ostrą, pod adresem rzecznika i jego zastępców, a tymczasem nie zdawałem sobie sprawy (przyznajcie szczerze Czytelnicy, sami też pewnie nie mieliście o tym pojęcia), że pan sędzia zastępca Michał Lasota jest wraz ze sprawowanym przez siebie urzędem (bo tych dwóch bytów nie można chyba rozpatrywać w oderwaniu od siebie),  człowiekiem bardzo wrażliwym, kruchym wręcz, którego tak łatwo urazić, dotknąć, wyrządzić przykrość. 

Czasem nachodzi człowieka potrzeba wyznania swych sędziowskich win i grzechów. Jak powszechnie zaś wiadomo zgrzeszyć można myślą, mową, uczynkiem i zaniedbaniem.  I właśnie tę maksymę chcę rozwinąć. Piszę te słowa oczywiście, a jakże by inaczej, z życzliwą myślą o zapracowanym tercecie jakiego nie było jeszcze w historii polskiego wymiaru sprawiedliwości, czyli o niezłomnym rzeczniku Schabie i jego niestrudzonych zastępcach Lasocie i Radziku. 

Śledząc publiczne wypowiedzi sędziego Mariusza Królikowskiego nie mogę oprzeć się wrażeniu, że jest on sędzią na swój sposób nieszczęśliwym, rozdartym. Sam nie wie czy jest przeciw czy za. Nie może się kolega sędzia zdecydować, czy jest przeciw niszczeniu niezależności sądów i przeciw realnym zagrożeniom dla naszej  niezawisłości, czy też trochę jest za, bo przecież wcześniej też różnie bywało. 

Panu sędziemu Dariuszowi Czajkowskiemu, niewątpliwie sędziemu o dużym doświadczeniu i dorobku jest przykro. Przykro i niemiło. Bo jest niewłaściwie traktowany przez sędziów Sądu Najwyższego, bo któryś z sędziów nie podał mu ręki. Bo odczuwa chłód w traktowaniu go przez sędziów SN. 

W wielu miejscach toczy się dziś  dyskusja na temat zagrożeń dla niezależności sądów i niezawisłości sędziów. Ci którzy z poglądami o realnych zagrożeniach nie zgadzają się, wysuwają często nośny argument, że przecież ani rząd, ani minister ani żaden inny polityk nie wydał polecenia jakiemukolwiek sędziemu jakie ma wydać orzeczenie. Tak więc, po co ta cała histeria ? 

Nie raz pisałem o członkach krs. Ale sędzia Jarosław Dudzicz bije na głowę chyba wszystkich członków tego ciała. Nikt nie jest w stanie dorównać mu: - w nieskrywanym zachwycie z udziału w niszczeniu  niezależności sądów polskich - nieustającej aktywności w mediach społecznościowych...aktywności różnej jakości, choć niewątpliwie o wielkiej wartości poznawczej 

"Listen carefully, I shall say this only once !"Słuchajcie uważnie, bo nie będę powtarzać !Jak mawiała w każdym odcinku Michelle z francuskiego ruchu oporu w wiecznie żywym serialu Allo, Allo, snując przed przerażonym Rene coraz bardziej nieprawdopodobne, wręcz szalone plany ucieczki angielskich lotników. 

Oui, c’est vrai, les affaires judiciaires traînent souvent plus longtemps qu’elles ne le devraient. Je le sais moi-même, parce qu’ il m’arrivait quelques fois de rencontrer le système de justice comme un pétitionnaire. C’est une expérience très instructive mais aussi une leçon d’humilité pour le juge.

Pisałem niedawno o wywiadzie z pewną sędzią, który w odbiorze nie był ani miły ani przyjemny. Ale ta rozmowa z sędzia Barbarą Piwnik, a raczej monolog, przerywany niekiedy pytaniami prowadzącego, jest po prostu smutna i w pewien sposób przerażająca. 

Let me present to you lengthy interview of 39 minutes: you will meet Dagmara Pawełczyk-Woicka. She is a judge, appointed by Polish regime politicians to the so called National Council of the Judiciary - a public body in Poland that is responsible for nominating judges and for  reviewing ethical complaints against sitting judges.